Handelingen van apostels 27
14 Mor t duurde mor even dou kwam der n störmwind, dij doar Eurakylon hait, van t aailaand omdeel valen.
15 t Schip wer mitsleept en kon kop nait op wind holden, dat wie mozzen t opgeven en ons drieven loaten.
16 Dou we in lij van t aailandje Kauda kwammen, kon we mor naauw sloep te pakken kriegen.
17 Zai hiesden hom aan boord en sluigen as noodmoatregel koabels om t schip tou. Baang dat ze op de Syrte smeten worden zollen, huilen ze t tuug omdeel en luiten zok dou drieven.
18 Aanderdoags, dou störm ons slim tamtaaierde, zetten ze t ain en aander overboord.
19 Op daarde dag smeten ze aigenhandeg t scheepstuug in zee.
20 Dou der doagenlaank gain zun of steerns te zain wazzen en n swoare störm over ons hèn roazen bleef, was we in t leste ale hoop kwiet dat we t levent ter òf redden zollen.
21 Noar eten wer zuver nait toald. Mor dou ging Paulus tussen heur in stoan. "Manlu," zee e, "ze haren noar mie lustern mouten en nait van Kreta vandoan voaren. Den haren ze zok dizze tamtoatsie en dizze schoa spoaren kind.
22 Mor alderdeegs zo as t ter nou veur staait, road ik joe: loat moudveren nait hangen! Gainain van joe zel t levent ter bie verspeulen, bloots t schip gaait verloren.
23 Vannaacht kwam der ja n engel bie mie van God bie wèl ik heur en dij ik dain.
24 'Wees mor nait baang, Paulus!' zee e. 'Doe komst veur kaaizer. Dat mout! En most es heuren: ale lu dij mit die op dizze boot zitten, hest ter van God nog bie kregen.'
25 Doarom lu, hol moud! Ik neem ja van God aan dat t net zo goan zel as mie zegd is.
26 Wie mouten op ain of aander aailaand te laande kommen."
27 Dou vattiende naacht aanbroken was van dat we op Adrioatische Zee rondswaalkten, mainden metrozen midden in naacht dat ter laand in de buurt kwam.
28 Ze gooiden t lood oet: t bleek heur dat t doar twinneg voam was. n Èndje wieder deden ze t nog es: doar bleek t mor vieftien voam te wezen.
29 Baang dat ze wel ais op klippen lopen konden, gooiden ze van t achterschip òf vaaier ankers oet. Ze beedden of t gaauw dag worden mog.
30 Mor metrozen legden t ter op tou van t schip òf te kommen. Dat ze luiten sloep in zee deel, zo t haitte om aan veursteven ankers oet te brengen.
31 Dou zee Paulus tegen kaptaain en zien soldoaten: "As zai nait aan boord blieven, kin ie nait red worden!"
32 Dou kapten soldoaten taauwen van sloep deur en luiten dij in zee valen.
33 Zo laank as t nog duurde veurdat t licht worden zol, pittjede Paulus elkenain der tou aan toch wat te eten. "Nou al vattien doag," zee e, "zit ie mor aal mit n lege moag òf te wachten. Eten heb ie hail nait aan west.
34 k Road joe doarom aan wat te eten. Dat zel joen redden te goude kommen. Ie zellen der ja altmoal zunder n schram van òf kommen."
35 Dou e dit zegd haar, nam hai n brood, daankte God doar of ze altmoal bie wazzen, brook t, en begunde te eten.
36 Dou kregen ze altmoal weer moud en begunden ook te eten.
37 Mit mekoar was wie mit twijhonderdzesenseuventeg man aan boord.
38 Dou ze zok zat eten haren, muiken ze t schip lichter deur t koorn in zee te smieten.
39 Dou t dag wer, konden ze t laand doar of ze wazzen nait thoesbrengen. Wel zagen ze n inham mit n strand en ze onnaaierden t schip doar aan grond lopen te loaten, as t wol teminnent.
40 Ze kapten ankers en luiten ze in zee valen. Tougelieks muiken ze taauwen doar of t rouer mit vaast zat, lös, zetten fok op en stuurden veur wind aan op t strand òf.
41 Dou ze n zandbaank ruiken, luiten ze t schip ter op lopen. t Veurèn gruif zok ter daip in en bleef muurvaast zitten, mor t achterèn brook ter òf deur t geweld van golven.
42 Soldoaten wollen gevangenen dou doodmoaken: den kon gainain votswemmen en oetkniepen.
43 Mor kaptaain, dij Paulus t levent redden wol, stook doar n stòkje veur. Hai gaf odder, dat wèl of swemmen konden eerst overboord springen mozzen en aan laand zain te kommen;
44 en den aandern op planken of vrakholt. Zo belokte t dat ze altmoal beholden aan laand kwammen.
|
